چه بلایی سر فناوری USB و HDMI بی‌سیم آمد

همین چند سال پیش بود که وعده ناپدید شدن کابل‌های USB از طرف سازندگان به کاربران داده شد و قرار بود تلویزیون‌های HD نیز به صورت بی‌سیم به پخش‌کننده‌های بلو-ری متصل شوند اما هنوز دستگاهی با این توانایی‌ها روانه بازار نشده است. تصور کنید در نمایشگاه CES سال ۲۰۰۷ غرفه شرکت‌هایی که با کمک هم فناوری USB را ابداع کرده‌اند به طرز محسوسی شلوغ‌تر می‌شود و دوربین و پرینتری در معرض دید عموم قرار می‌گیرد که تنها به صرف قرار گرفتن در فاصله مشخصی از همدیگر یک پرینت باکیفیت از عکس‌های ثبت‌شده در اختیار کاربر قرار می‌دهد. در این حال در غرفه فیلیپس تلویزیونی دیده می‌شود که به رابط‌های بی‌سیم HDMI مجهز شده و برای افرادی که می‌خواهند تلویزیون خود را روی دیوار نصب کنند اما از بیرون زدگی کابل‌های آن هراس دارند، هیجان زیادی ایجاد می‌کند. دو سال بعد Ofcom اعلام می‌کند محدودیت‌های فناوری Ultra Wideband را از میان برداشته و کاربر می‌تواند در فاصله ۳۰ متری با سرعت ۲ گیگابیت در ثانیه به انتقال داده بپردازد و همچنین ساخت رابط‌های بی‌سیم HDMI نیز تصویب شده و داشتن تلویزیونی که تنها با یک سیم به منبع برق وصل می‌شود در دل بسیاری از کاربران نوری از امید روشن می‌کند.

نبرد USB و Wi-Fi

فناوری USB بی‌سیم قرار بود نتیجه را در اندک‌زمانی به سمت پیروزی خود تغییر دهد و با داشتن سرعتی برابر USB 2.0 در فواصل کمتر از ۳ متر، هنوز می‌تواند سرعت ۱۱۰ مگابیت در ثانیه‌ای خود را در فواصل زیر ۱۰ متر حفظ کند. به دلیل اینکه این فناوری در گستره USB کار می‌کند نیازی به نشانه گرفتن آن به سمت گیرنده نیست و در برابر تداخل امواج رادیویی نیز مقاومت کامل دارد اما USB بی‌سیم نیز جزو آن فناوری‌هایی است که هیچ گاه به مرحله اجرا نخواهد رسید. بخشی از این محکومیت به فنا به خاطر فاصله زمانی طولانی بین معرفی استانداردهای این فناوری و برداشته شدن قوانین منع ساخت دستگاه‌های با گستره فرکانسی ۳.۱ تا ۱۰.۶ گیگاهرتز بوده و به دلیل متفاوت بودن قوانین مخابراتی هر کشور، استانداردسازی آن هرگز محقق نخواهد شد. در سال ۲۰۰۹ که فناوری USB بی‌سیم مشغول دست و پا زدن بود بسیاری از دستگاه‌های دیجیتال به فناوری  Wi-Fi802.11n مجهز بودند و بسیاری از کارهایی که wUSB قول آن را داده بود به خوبی انجام می‌شد. اگر کسی نیاز به پرینت بی‌سیم داشت می‌دانست خرید یک پرینتر دارای Wi-Fi نیاز به تخلیه حساب بانکی ندارد و لپ‌تاپ‌های دارای چیپ Wi-Di اینتل نیز می‌توانستند تصاویر HD را به تلویزیون‌های دارای Wi-Fi به صورت بی‌سیم ارسال کنند. همچنین نیاز به وجود دوربینی با USB بی‌سیم نیز زیر سوال می‌رفت چون دوربین‌های دارای سیستم Wi-Fi در آن سال‌ها هم ساخته می‌شد و جالب است بدانیم پرطرفدارترین دوربین در شبکه‌های اجتماعی عکس‌محور iPhone4 اپل است که تنها با داشتن سیگنال مخابراتی می‌تواند تصاویر دلخواه کاربر را روی اینترنت به اشتراک بگذارد. بدین ترتیب Belkin که در ساخت تجهیزات بی‌سیم سرعت و مهارت بسیاری داشت تنها هاب و رابط wUSB خود را بی‌سر و صدا از دور خارج می‌کند و هیچ کس متوجه غیبت این فناوری هم نمی‌شود.

سردرد و دستمال

همه چیز در ایرادهای بنیادی خلاصه نمی‌شود و می‌توان دلایل روشن‌تری نیز برای عدم موفقیت wUSB آورد که مهم‌ترین آنها هزینه تولید بالاست. معرفی کردن یک فناوری بی‌سیم جدید در حالی که مادربورد هیچ لپ‌تاپی به فرستنده و گیرنده مجهز نشده، کار عاقلانه‌ای نخواهد بود و برای کاربر نیز سردرگمی زیادی حاصل خواهد کرد. پورت USB به صورت استانداردی همگانی برای تجهیزات دیجیتال در آمده و در حالی که بسیاری از کاربران لوازم خود را با آن شارژ می‌کنند، صحبت‌های اولیه برای اعمال تغییراتی در ولتاژ آن جهت شارژ تبلت‌ها نیز انجام شده است. چون شارژ بی‌سیم هنوز در مراحل اولیه عنوان شدن قرار دارد، هیچ سازنده‌ای اشغال کردن فضای درون دستگاه خود با مداراتی که به این زودی به کار نمی‌آیند را عاقلانه نمی‌داند و برای کاربر نیز شارژ کابلی انتخاب بهتری خواهد بود. و در نهایت باید دانست که سازندگان، فناوری wUSB را یک فناوری دارای صرفه اقتصادی و بازگشت سرمایه نمی‌دانند و نمی‌خواهند با نصب آن روی دستگاه‌ها و پرتاب تیری در تاریکی سرمایه خود را به باد دهند. این در حالی است که سرمایه‌گذاری‌های کلانی روی فناوری‌های USB 3.0 و ThunderBolt شده و وسترن دیجیتال با ارائه گزینه اول روی تمام هارددیسک‌های همراه جدید خود قصد دارد از فناوری دوم نیز در ساخت هاردهای جدیدش بهره بگیرد. اما ارائه هارددیسکی با سیستم wUSB از طرف هیچ سازنده‌ای گزارش نشده و نخواهد شد چون افزودن باتری و چیپ‌های جدید به یک هارد آن هم زمانی که فناوری‌های Cloud و برنامه‌هایی چون DropBox در اختیار کاربران است، به هیچ وجه عاقلانه و به صرفه نیست.

تلویزیون‌های بی‌سیم

هم‌اکنون هیچ تلویزیون تولید انبوه و پرطرفداری در جهان وجود ندارد که از فناوری HDMI بی‌سیم استفاده کند و این ویژگی هیچ گاه به استانداردی روی تلویزیون‌های جدید تبدیل نشد. چند سال قبل از آن، ال‌جی و پاناسونیک هر کدام یک مدل ساخته بودند که در آن از موهبت‌های این فناوری استفاده شده بود. بخشی از این امر به دلیل سرمایه‌گذاری سازندگان برای ارائه خدمات اینترنتی و سه‌بعدی در تلویزیون‌ها بود که HDMI بی‌سیم را در سایه کم‌لطفی قرار می‌داد اما در هر حال رابط‌های بی‌سیم برای HDMI ساخته شدند که خرید آنها برای کاربر هزینه زیادی دارد. به نظر می‌رسد این فناوری برخلاف wUSB محکوم به فنا نیست و به آرامی ریشه‌های خود را در دنیای دیجیتال می‌گستراند. جالب اینجاست که شاخ و برگ آن از دنیای صوتی تصویری سر بر نیاورده و باید آن را در میان تجهیزات رایانه‌ای جست‌وجو کرد. علاوه بر فناوری Wi-Di اینتل که در مورد آن گفته شد، ایسوس مشغول ساخت یک کنترلر شبیه Kinect مایکروسافت است و سامسونگ نیز در مانیتورهای دارای Central Station خود هاب wUSB و رابط تصویری بی‌سیم را ارائه می‌کند که هر دو وسیله در نقدهای اولیه صورت‌گرفته، از این فناوری با کارایی بسیار بالایی استفاده می‌کنند. هیچ کس نمی‌داند برای انتقال بی‌سیم تصویر فناوری جدیدی معرفی می‌شود یا سازندگان از بازآرایی فناوری‌های موجود استفاده می‌کنند اما قدر مسلم قضیه این است که کابل‌های آویخته از یک تلویزیون نصب‌شده روی دیوار بسیار بدشکل است و هیچ کس هم نمی‌تواند آن را انکار کند.